بسرطان پستان، شایع‌ترین سرطان در میان زنان است و رتبه دوم مرگ ناشی از سرطان به این بیماری نسبت داده شده است. جراحی، پرتودرمانی، شیمی و هورمون درمانی از راهکارهایی است که در مراحل مختلف درمان سرطان پستان استفاده می‌شود. دوستاکسل (DTX) یک داروی ضدسرطان است که معمولاً به صورت تنها و یا ترکیبی با داروهای […]
بسرطان پستان، شایع‌ترین سرطان در میان زنان است و رتبه دوم مرگ ناشی از سرطان به این بیماری نسبت داده شده است. جراحی، پرتودرمانی، شیمی و هورمون درمانی از راهکارهایی است که در مراحل مختلف درمان سرطان پستان استفاده می‌شود. دوستاکسل (DTX) یک داروی ضدسرطان است که معمولاً به صورت تنها و یا ترکیبی با داروهای دیگر در درمان سرطان پستان استفاده می‌شود.
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی مشهد در تحقیقات آزمایشگاهی خود به منظور درمان سرطان پستان موفق به طراحی و ساخت سیستم دارورسانی هدفمندی با عملکرد بهتر نسبت به نمونه تجاری آن شده‌اند که به میزان بسیار مطلوبی از رشد تومور جلوگیری کرده و نیمه عمر داروی ضدسرطان را در خون افزایش می‌دهد.
دکتر مونا علی بلندی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و از محققان طرح، در خصوص ضرورت تحقیق صورت گرفته اظهار کرد: در حال حاضر فرم تجاری DTX با نام «تاکسوتر» در بازار موجود است. از آنجا که در این فرم موادی از قبیل توئین ۸۰ و اتانول به عنوان حلال مورد استفاده قرار می‌گیرد، اثرات سوء جدی همچون افزایش حساسیت و واکنش‌های التهابی را به دنبال دارد. جهت غلبه بر این عوارض جانبی روش‌های نوینی از جمله استفاده از نانوحامل‌ها توسعه یافته است. در این مطالعه نیز هدف ما تهیه یک سیستم دارورسانی هوشمند با خواص درمانی اصلاح شده برای حمل این دارو بوده است.
به گفته این محقق، در سال‌های اخیر توجه بسیاری از محققان به استفاده از انواع نانوحامل‌های دارویی پلیمری و یا ساختارهای شبیه به آن‌ها همچون لیپوزوم‌ها و میسل‌های پلیمری جهت کپسوله کردن داروی ضد سرطان جلب شده است. این نانوحامل‌ها عموماً به صورت همزمان ویژگی آبدوست و آبگریز را در خود دارند. با این حال، وزیکول‌های پلیمری خودتجمعی نسبت به این نانوحامل‌ها از مزایای دیگری از جمله پایداری بالا برای جلوگیری از نشت مواد دارویی، زمان گردش طولانی مدت در خون و بهبود خواص انتشار کنترل شده برخوردارند.
علی بلندی در ادامه افزود: در این مطالعه داروی «دوستاکسل» در نانوساختارهای خودتجمعی پلیمری زیست سازگار و زیست تخریب پذیر (بر پایه دکستران-پلی لاکتاید-کو-گلایکولاید) بارگیری شده است. از طرفی این سیستم خودتجمعی با اسید فولیک نیز هدفمند شده است. در واقع ضمن افزایش حلالیت داروی «دوستاکسل»، بارگیری در ساختار نانوذره‌ای، هدفمند کردن آن و پوشش سطح نانوذره با پلیمر دکستران خواص درمانی این عامل درمانی به طرز قابل ملاحظه‌ای بهبود یافته است.
وی خاطرنشان کرد: نتایج به دست آمده از آزمایش‌های برون و درون‌تنی بر روی مدل سرطان پستان، نشان دهنده اثرات بسیار مطلوب فرمولاسیون تهیه شده و حاکی از عملکرد کارآمدتر آن نسبت به داروی تجاری «تاکسوتر» است. در واقع این سیستم دارویی هدفمند، حمل غیر اختصاصی دارو را به بافت‌های سالم کاهش می‌دهد. همچنین، افزایش ماندگاری داروی درمان سرطان پستان دستاورد پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی مشهد است.
نتایج این تحقیقات که توسط دکتر مونا علی بلندی، دکتر محمد رمضانی، دکتر خلیل آبنوس، دکتر فرزین هادیزاده و دکتر سید محمد تقدیسی حیدریان از اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد صورت گرفته، در مجله Controlled Release با ضریب تاثیر ۷.۴۴۱ (Impact Factor=7.441) منتشر شده است.
