به نقل از اقتصاد آنلاین،کمبود شدید آبی، نااطمینانی آبی و همچنین وقایع ناگوار آبوهوایی(چون سیل و خشکسالی) ناشی از تغییرات اقلیمی بهعنوان بزرگترین تهدید برای ثبات و رفاه جهانی در دهه جاری شناخته شدهاند. امروز اکثر کشورهای جهان فشار بیسابقهای بر منابع آبی خود وارد میکنند. یافتههای بانک جهانی نشان میدهد جمعیت جهان بهسرعت در […]
به نقل از اقتصاد آنلاین،کمبود شدید آبی، نااطمینانی آبی و همچنین وقایع ناگوار آبوهوایی(چون سیل و خشکسالی) ناشی از تغییرات اقلیمی بهعنوان بزرگترین تهدید برای ثبات و رفاه جهانی در دهه جاری شناخته شدهاند.
امروز اکثر کشورهای جهان فشار بیسابقهای بر منابع آبی خود وارد میکنند. یافتههای بانک جهانی نشان میدهد جمعیت جهان بهسرعت در حال افزایش است و برآوردها نشان میدهند که با رویههای فعلی، جهان تا سال ۲۰۳۰ با ۴۰درصد کسری میان تقاضای پیشبینیشده و منابع آبی موجود، مواجه خواهد شد. علاوه بر این، کمبود شدید آبی، نااطمینانی آبی و وقایع ناگوار آب و هوایی (مانند سیل و خشکسالی) بهعنوان بزرگترین تهدید برای ثبات و رفاه جهانی شناخته شدهاند.
شناخت نقشی که کمبود آب و خشکسالی در تشدید آسیبپذیری و درگیریها دارد نیز افزایش یافته است. تغذیه حدود ۹ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ نیاز به افزایش ۶۰درصدی تولیدات کشاورزی (که امروز ۷۰ درصد منابع را مصرف میکنند) و ۱۵درصد افزایش در برداشت آب دارد. در کنار این تقاضای رو به رشد، منابع آبی اکنون در بسیاری از مناطق جهان کمیاب هستند.
برآوردها نشان میدهند که ۴۰درصد از جمعیت جهان در مناطقی زندگی میکنند که با کمبود آب مواجه هستند و حدود یکچهارم از تولید ناخالص داخلی جهان در معرض چالش قرار دارد. تا سال ۲۰۲۵ حدود ۸/ ۱میلیارد نفر از مردم جهان در مناطق و کشورهایی زندگی میکنند که با کمبود مطلق منابع آب روبهرو هستند. امروز کمبود آب یک چالش مهم و اغلب رو به رشد، برای بسیاری از کشورهای جهان است.
تغییرات اقلیمی نیز با تغییر سیکلهای آبی، افزایش پیشبینیناپذیری آب و فراوانی و شدت سیلها و خشکسالیها، شرایط را بدتر خواهد کرد. حدود یک میلیارد نفر جمعیت ساکن در حوضههای موسمی و پانصد میلیون نفر جمعیت ساکن در دلتاها بالاخص در معرض آسیبپذیری قرار دارند. خسارتهای سیل ۱۲۰ میلیارد دلار در سال (تنها خسارات مالی) و خشکسالی عامل محدودیتکنندهای برای فقرای روستایی است که برای امرار معاش تا حد زیادی به تغییرات بارندگی وابستگی دارند. ۲۷۶حوضه بینمرزی مشترک میان ۱۴۸ کشور وجود دارد که ۶۰درصد از آب شیرین جهان را تشکیل میدهد. به همین صورت ۳۰۰ سفره آب زیرزمینی نیز ماهیت مرزی دارند، به این معنی که ۲ میلیارد نفر در جهان به آبهای زیرزمینی وابسته هستند. چالشهای این مساله اغلب در سطح ملی تکرار میشوند که به معنای لزوم همکاری برای دستیابی به مدیریت منابع آبی بهینه و راهحلهای توسعهای برای تمامی ساکنان است. برای مواجهه با این چالشهای آبی پیچیده و به هم پیوسته، کشورها باید شیوه مدیریت منابع آبی و خدمات وابسته به آن را بهبود بخشند.
اماراتمتحدهعربی یکی از کشورهای عربی و خشک منطقه خاورمیانه است که با وجود کمبود در منابع آبی زیرزمینی و شور بودن این منابع، با ۴۷۷ مترمکعب در روز یکی از بالاترین سرانههای مصرف آب را در جهان دارد. ۵۱ درصد از آب مورد نیاز امارات از طریق آبهای زیرزمینی این کشور تامین میشود. امارات برای حل مشکل تامین آب شرب خود تکنولوژی نمکزدایی (حرارتی) را به عنوان فناوری اصلی برای تبدیل آب شور دریا به آب آشامیدنی استفاده میکند. امروز بیشتر آب شرب این کشور از حدود ۷۰ کارخانه آبشیرینکن تامین میشود که حدود ۱۴ درصد از کل تولید آب شیرین جهان را تشکیل میدهد. با این حال، این کشور برای تامین نیازهای بلندمدت خود نیز به دنبال راهحل بلندمدت نمکزدایی پایدار از طریق اتصال فناوری نمکزدایی به انرژیهای تجدیدپذیر است.
سیاست جدید امارات متحده بر جداسازی تولید برق و آب است و به دنبال فناوریهای جایگزین مانند اسمز معکوس آب دریا (RO) (فرآیند تصفیه آبی) برای بهبود بهرهوری انرژی و آب و رسیدن به سایر اهداف آب و انرژی است. با افزایش تقاضا نیاز فزایندهای برای سرمایهگذاری در زیرساختها و فناوریهای آبی در این کشور وجود داشته است، بهطوری که در اوایل سال ۲۰۱۹ دولت این کشور ۶/ ۱ میلیارد دلار برای پروژههای آب و انرژی تصویب کرد. بخش آب در امارات متحده عربی کاملا دولتی است و توسط تعدادی از آژانسها در این کشور تنظیم میشود. TAQA یک گروه متنوع تاسیساتی و انرژی در ابوظبی است که دارای ۱۳ نیروگاه تولید برق عملیاتی و آبشیرینکن در سراسر امارات است و قراردادها توسط دولت امارات و در فرآیند مناقصه اعطا میشود. گروه انرژی ابوظبی در سال ۲۰۱۸ برنامهای برای ساخت بزرگترین کارخانه آبشیرینکن جهان اعلام کرده است. مجموعه برق Taweelah نیز به جای تقطیر با انرژی حرارتی از فرآیند RO استفاده خواهد کرد که به جای تکیه بر نیروگاه مجاور، برق را از شبکه ملی خواهد گرفت. قرار است این برنامه تولیدش را از سال ۲۰۲۲ و زمانی که تولید RO ابوظبی به ۳۰ درصد از تولید کل آب شیرین رسید، آغاز شود.